Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2022

ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΘΕΑΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΥΤΑΙ

ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΘΕΑΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΟΥΤΑΙ

Στοιχεα  ρθοδόξου  Πατερικς  Θεολογίας καὶ Ἀνθρωπολογίας, πως  τς  δίδαξε    π.  ωάννης  Ρωμανίδης

Τὸ πόνημα αὐτό διαιρεῖται σὲ δύο μέρη. 
Τὸ Πρτο Μέρος περιέχει τὸ κείμενο τν πομαγνητοφωνημένων παραδόσεων, πʼ μφιθεάτρου, τς ρθοδόξου Πατερικς Δογματικς διδασκαλίας τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ πρωτοπρεσβυτέρου ωάννη Ρωμανίδου, πως ατὴ ἡ διδασκαλία κατενοήθη, πεδόθη καὶ παρεδόθη πὸ ατν στὸ ριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τς Θεσσαλονίκης, κατὰ τν διδακτικὴ περίοδο τοῦ Α΄ ξαμήνου τοῦ τους 1983. 
δ, μεταφέρεται ἡ οσία τν παραδόσεων ατν κατὰ γράμμα, εἰ δυνατόν, μὲ τς παραίτητες φραστικς δορθώσεις, που χρειάζετο. Ἡ ξία τν παραδόσεων ατν, ν σχέσει μὲ τὰ γραπτὰ κείμενα τοῦ π. ωάννου, εναι τι, πειδὴ σαν προφορικς καὶ πηυθύνοντο σὲ φοιτητές, σαν πιὸ πλς καὶ κατανοητές, ς πρς τν γλσσα, κφραση καὶ προφορικὴ διατύπωσή τους, χωρς μως ἡ οσία καὶ τὸ περιεχόμενό τους νὰ πολείπωνται σὲ ξία πὸ τὰ γραπτὰ κείμενα τοῦ δίου. Τὸ Πρῶτο αὐτὸ Μέρος, δηλ. τὸ κείμενο τῶν ἀπομαγνητοφωνημένων παραδόσεων, ἔχει ἤδη ἐκδοθῆ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ τὸ 2004. Στὴν παροῦσα ἔκδοση τὸ κείμενο αὐτὸ συμπληρώνεται, ὡς πρὸς τὴν θεματολογία του, ἀπὸ τὸ Δεύτερο Μέρος. 
Τὸ Δεύτερο Μέρος τς παρούσης ργασίας περιέχει να σημαντικὸ μέρος τς δίας ς νω Δογματικς διδασκαλίας, πως μως ατὴ χη συστηματικὰ καταγραφῆ καὶ κατατεθῆ στὸ βιβλίο τοῦ π. ωάννου Ρωμανίδου μὲ τίτλο "Δογματικὴ καὶ Συμβολικὴ Θεολογία τς ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας" (Τόμος Α΄, κδόσεις Π. Πουρναρ, Θεσ/κη, 1999), πὸ τὸ ποο καὶ μετεφέρθη, ατούσια, στν παροσα ργασία.
Ὁ λόγος ποὺ παρατίθενται, στν ργασία ατή, καὶ τὰ δύο ς νω κείμενα, ν καὶ περιέχουν τν ἴδια θεματολογία, εναι τι τὸ να ποστηρίζει τὸ λλο. θεωρήθη σημαντικὸ νὰ παρατεθῆ δῶ καὶ τὸ Δεύτερο Μέρος, καὶ γιὰ λόγους πληρότητος, λλὰ καὶ πειδὴ βοηθεῖ τν παιτητικὸ ναγνώστη νὰ μβαθύνη στὰ διαμειβόμενα θέματα τοῦ πρώτου μέρους, κατὰ ναν συστηματικώτερο καὶ πληρέστερο τρόπο. Βέβαια, μπορεῖ κανες νὰ ρκεσθῆ μόνο στὸ κείμενο τν προφορικν παραδόσεων, ἐὰν δυσκολεύεται στν κατανόηση τοῦ δευτέρου κειμένου, λόγῳ τς δυσκολίας τς γλώσσης.
πίσης, γιὰ τν περαιτέρω ποστήριξη καὶ βαθύτερη κατανόηση πὸ τν ναγνώστη τν ς νω προφορικν παραδόσεων τοῦ π. ωάννου, προσετέθησαν, κτς πὸ τὰ κείμενα τοῦ Δευτέρου μέρους, καὶ Παραρτήματα, Α΄ καὶ Β΄. 
Τὸ Παράρτημα Α΄ παραθέτει, ποσπασματικά, πρόσθετους λόγους τοῦ π. ωάννου, ποὺ ξέφρασε σὲ μαδικές κατʼ δίαν συγκεντρώσεις, καθς καὶ λόγους του πού μς δωσε γραπτς, πὸ μορφν σημειώσεων, ὁ σεβαστς π. Πολύκαρπος Καλαϊτζόγλου, τν ποον θερμς εχαριστομε. 
Τὸ Παράρτημα Β΄ περιέχει μιλία τοῦ π. ωάννου στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο κκλησιν, μὲ θεματικὴ παρόμοια μὲ κείνη τν ς νω παραδόσεων. κτς τν νωτέρω, παρετέθησαν, στὸ τέλος τς ργασίας, καὶ παραπομπς σὲ σχετικὰ κείμενα λλων συγγραφέων, ἤ σὲ κείμενα τοῦ δίου τοῦ π. ωάννου πὸ λλα συγγράμματά του. Ἐπίσης, στὸ τέλος τς ργασίας παρατίθεται σχετικὴ βιβλιογραφία, στν ποία μπορεῖ ὁ ναγνώστης νὰ νατρέξη, ἐὰν θέλη νὰ μελετήση κόμη πληρέστερα καὶ πλατύτερα τν ρθόδοξη Πατερικὴ Θεολογία, πως τν δίδαξε ὁ π. ωάννης.
Τὸ κείμενο τν προφορικν παραδόσεων, δν ποτελεῖ πιστημονικὸ σύγγραμμα, ς κ τς φύσεώς του, λλά, μλλον, μία προσπάθεια εσαγωγς τοῦ ναγνώστου στὸ πνεμα καὶ τν λήθεια τς ρθοδόξου Παραδόσεως. Κυρίως, μως, φιλοδοξεῖ νὰ προσδώση στν ναγνώστη τν πίγνωση, τι ἡ ρθόδοξη Παράδοση εναι κείνη ἡ ποία χει κατατεθειμένη μέσα της, χι μόνο τν θεολογικὴ μέθοδο διὰ τς ποίας μπορεῖ κάποιος νὰ φθάση νὰ ποκτήση τς προϋποθέσεις, στε νὰ θεραπευθῆ ψυχικὰ καὶ νὰ " τν Θεόν, κατὰ τὸ νθρωπίνως δυνατόν, λλὰ καὶ τι ατὴ ἡ μέθοδος εναι φικτή, προσιτή, καὶ εναι σχεδιασμένη καὶ προσφέρεται στν κάθε νθρωπο, μέχρι τν μερν μας. Καί, πειδὴ ὁ Θες εναι Φς, ατὴ ἡ μέθοδος, ταν φαρμόζεται σωστὰ καὶ μὲ τς κατάλληλες προϋποθέσεις, δν εναι παρὰ μία πορεία πρς τὸ Φς.
Μέσα πὸ τς ς νω προφορικς παραδόσεις, διαφαίνεται ἡ μπειρία τν Πατέρων τς κκλησίας, οἱ ποοι "εδαν" τν Θεόν. Δηλ., μέσα πό τς παραδόσεις ατές, ρχεται κάποιος σὲ πίγνωση, τι ὁ Θεός μπορεῖ νὰ "ρται", καθς καὶ πς "ρται". Οχι βάσει κάποιας φιλοσοφίας, ἤ δεολογίας, ἤ θρησκείας, λλὰ βάσει τς μπειρίας τς ποκαλύψεως. Ἡ ρθόδοξη Θεολογία δν εναι μεταφυσική, λλά, πρωτίστως, μπειρία, καί, δευτερευόντως, στοχασμς πάνω σὲ ατν τν μπειρία. Ὁ στοχασμς ατός, λοένα καὶ περιορίζεται, σο ἡ μπειρία, πὸ μμεσος, γίνεται μεσος. Οταν ἡ ρθόδοξη Θεολογία διδάσκεται, ἤ κατατίθεται γραπτς, εναι πλᾶ μία προσεγγιστική, κατὰ τὸ νθρωπίνως δυνατόν, περιγραφὴ ατς τς μπειρίας καὶ στοχασμς πάνω σὲ ατν τν μπειρία.
Ἡ λήθεια τς ρθοδόξου Θεολογίας καὶ Παραδόσεως προσφέρεται, στὸ παρν πόνημα, μέσα πὸ τς ς νω παραδόσεις τοῦ π. ωάννου Ρωμανίδου, ὁ ποος, χι μόνον μεταφέρει, στς παραδόσεις του ατές, τν Πατερικὴ θεώρηση καὶ κατανόηση τς ρθοδόξου Δογματικς Θεολογίας, λλὰ δίδει καὶ τὰ ρμηνευτικὰ κλειδιά, βάσει τν ποίων κατανοονται ρθς, δηλ. ρθοδόξως, οἱ Πατέρες τς κκλησίας ς καὶ τὰ συγγράμματά τους. Ἡ διδασκομένη θεολογία τοῦ π. ωάννου Ρωμανίδου, πως θὰ διαπιστώση καὶ ὁ ναγνώστης, δν εναι λλη πὸ κείνη τοῦ γίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, τοῦ γίου Συμεν τοῦ Νέου Θεολόγου, ς καὶ τοῦ γίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμ.
Στὸ κείμενο ατὸ τν παραδόσεων τοῦ π. ωάννου γίνεται πλῆ ναφορὰ στν κάθαρση τς καρδις πὸ τὰ πάθη. Δν σχολεται, δὁ π. ωάννης μὲ τὸ πς γίνεται ἡ κάθαρση ατή. Ἡ διαδικασία τς καθάρσεως εναι κατατεθειμένη στν σκητικὴ Παράδοση τς κκλησίας, ντιπροσωπευτικὸ κείμενο τς ποίας εναι ἡ "Κλμαξ" τοῦ γίου ωάννου τοῦ Σιναΐτου. Ὁ θέλων νὰ ντρυφήση στὰ περὶ καθάρσεως τς καρδίας, μπορεῖ νὰ ρχίση τν ρευνα, ἤ τν μελέτη του, μὲ ατὸ τὸ κείμενο, τν Κλίμακα δηλ. τοῦ γίου ωάννου.
Ἡ κριτικὴ ποὺ νδεχομένως θὰ σκηθῆ στὸ παρν πόνημα, θὰ φορφʼ νς μέν, στὸ μέτρον τς δικς μας κατανοήσεως τν λόγων τοῦ π. ωάννου καὶ τς γνησίας μεταφορς, δ, τοῦ πνεύματος καί, κατὰ τὸ δυνατόν, τοῦ γράμματός του, καί, φʼ τέρου, στὸ κατὰ πόσον χρησιμοποιήσαμε καὶ κατενοήσαμε ρθὰ τὰ δικὰ του, ς καὶ τὰ πιπρόσθετα κείμενα, ποὺ παρεθέσαμε στς παραπομπς ἤ στὰ Παραρτήματα τς παρούσης ργασίας.
Ὁ π. Ἰωάννης, στὶς προφορικὲς αὐτὲς παραδόσεις του, ἐνίοτε ἐπαναλαμβάνει κάποια θέματα. Αὐτὸ ὀφείλεται στὴν ροὴ τοῦ λόγου του, καὶ ἴσως τά ἐπαναλαμβάνει σκοπίμως γιὰ τὴν ἐμπέδωση τῶν θεμάτων αὐτῶν ἀπὸ τὸ ἀκροατήριό του.
Στς ς νω προφορικς παραδόσεις, πὶ πλέον τν νωτέρω, σκιαγραφεται, κ μέρους τοῦ π. ωάννου, πς ἡ ρθόδοξη Παράδοση χει διδαχθ, προβληθ, καὶ βιωθῆ στν λλάδα, κατὰ τν περίοδο μετὰ τν πανάσταση τοῦ 1821, μέχρι τν μερν μας, ποιὰ εναι ἡ σημασία καὶ ὁ ρόλος τς ρθοδόξου Παραδόσεως στν σημερινὴ ποχή, ποις εναι οἱ προϋποθέσεις πιβιώσεώς Της, καθς καὶ ποιοὶ σαν καὶ εναι οἱ χθροί Της. πιχειρεται, δηλ., κ μέρους του, ταυτόχρονα μὲ τν παρουσίαση τν θεμελίων τς ρθοδόξου Παραδόσεως, καὶ μία κριτικὴ τς διαχρονικς σημασίας καὶ φαρμογς της. Καί, τοτο, γίνεται μέσα στὰ πλαίσια τς προβολς τς ρθοδόξου Παραδόσεως καὶ τς αωνίου ξίας της, ποὺ εναι καὶ ὁ σκοπς τοῦ παρόντος πονήματος.
Ὁ λόγος τοῦ π. ωάννου, πειδὴ εναι ληθής, ρα "καυστικός", ταν καὶ εναι πίκαιρος, εδικὰ στς μέρες μας, διότι, παρὰ τν ναβίωση τς ρθοδόξου Πατερικς Παραδόσεως στν χρο τς λλαδικς κκλησίας μετὰ τν πρώτη κδοση τοῦ "Προπατορικοῦ μαρτήματος", παρατηρεται κόμη ντονο τὸ θλιβερὸ φαινόμενο ἡ Πατερικὴ Διδασκαλία καὶ Θεολογία νὰ εναι γνωστη στος πολλος στν χρο ατό, ἡ δὲ σύγχυση ποὺ πικρατεῖ στος θεολογικος χώρους σὲ καίρια θεολογικὰ θέματα (π.χ., στὸ θέμα τοῦ τί εναι "Παράδεισος" καὶ "Κόλασις") νὰ εναι χαρακτηριστικὴ τς λλείψεως τν Πατερικν θεολογικν κριτηρίων, δηλ. τς γνοίας τς Πατερικς θεολογικς μεθόδου. Γράφει, π.χ., χαρακτηριστικά, σὲ να σημεο, ὁ π. ωάννης: «Οτε οἱ Παπικοί, οτε οἱ Προτεστάνται, λλὰ οτε σχεδν λοι σοι κάμνουν τος σημερινος ρθοδόξους θεολόγους, χουν καταλάβει, τι, διʼ λους τος Πατέρας τν Οκουμενικν Συνόδων, ὁ "Λόγος" τς Καινς Διαθήκης εναι ὁ "αχβέ", δηλαδὴ ὁ Κύριος τς Δόξης, τς Παλαις Διαθήκης» (Βλέπε, πρωτοπρ. ωάν. Ρωμανίδου: "Δογματικὴ καὶ Συμβολικὴ Θεολογία τς ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας", Τόμος Α΄, κδόσεις Π. Πουρναρ, Θεσ/κη, 1999, σελ. 262).
Θερμς εχαριστομε τν πόστολον (κοσμικό του νομα) γιὰ τν παραχώρηση τν κασσεττν τν ς νω παραδόσεων τοῦ π. ωάννου, καθς καὶ λους σοι διάβασαν τὸ πομαγνητοφωνημένο κείμενο καὶ καναν ποδείξεις ἤ διορθώσεις (πως τν ερομόναχο (νῦν Θεοφιλέστατο) λέξιο Trader, καὶ τν πρωτοπρεσβύτερο ωάννη Φωτόπουλο), ἤ βοήθησαν μὲ τν προτροπή τους στν λοκλήρωση τοῦ παρόντος πονήματος.
διαιτέρως, θερμς εχαριστομε τν αδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Μεταλληνό, καθηγητὴ Πανεπιστημίου, γιὰ τς ποδείξεις καὶ τν νθάρρυνσή του σχετικὰ μὲ τν κδοση τς παρούσης ργασίας. 
 Ἡ εθύνη τν ναφερομένων στν παροσα ργασία βαρύνει ποκλειστικς καὶ μόνον τν γράψαντα καὶ πογράφοντα.

Ἡ παροῦσα ἐργασία ἐπανεκδόθηκε πλήρης τό ἔτος 2019. Ἀνωτέρω παρετέθη ὁ Πρόλογος τῆς τελευταίας ἐκδόσεως ἀντί ἄλλης εἰσαγωγῆς.
   Τό κείμενο τοῦ βιβλίου αὐτοῦ μπορεῖ κάποιος νά το κατεβάση στόν ὑπολογιστή του ἤ στό κινητό του ἀπό τόν σύνδεσμο:

Οἱ σελίδες τοῦ βιβλίου εἶναι 540, καί τό μέγεθός του 15Χ23 ἑκατοστά. 
Τό βιβλίο αὐτό εἶναι διαθέσιμο πρός παραγγελίαν, μέ σκληρό ἐξώφυλλο, ἀπό τήν ἠλεκτρονική διεύθυνσι:


Ἡ τιμή τοῦ βιβλίου εἶναι 20 εὐρώ σύν τά ταχυδομικά τέλη.
Τό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου εἶναι ὅπως φαίνεται στήν παρακάτω εἰκόνα:





Γιά ὁποιαδήποτε ἐπιπρόσθετη πληροφορία, παρακαλῶ γράψτε μου μήνυμα στήν διεύθυνσι: damaskinosktp@yahoo.com

Εὐχαριστῶ πολύ

Δαμασκηνός μοναχός Ἁγιορείτης